Χρόνος

Κώστας Τσαπράζης

 

Ο χρόνος είναι ένα μονόμετρο μέγεθος ,στις κατασκευές και επινοήσεις του ανθρώπου, που χρησιμεύει και χρησιμοποιείται στην ανάλυση γεγονότων ,δράσεων και δημιουργημάτων. Ο χρόνος αποκτά μονάδες μέτρησης για την  κατανόηση του επιστητού και για την επεξήγηση και συγκεκριμενοποίηση όλων των υπόλοιπων μονόμετρων και διανυσματικών μεγεθών όπως είναι το μήκος ανά μονάδα χρόνου ή το μήκος ανά μονάδα χρόνου ως μεταβολή στην μονάδα του χρόνου. Ο χρόνος όμως, ως αναστολέας του ακαριαίου, αποτελεί το άπειρο υπόβαθρο  μέσα στο οποίο ύλη και ενέργεια αναγκάζονται να αλληλεπιδρούν και να δημιουργούν αλληλόμορφες ποσότητες. Η μετάβαση από ένα χρονικό σημείο στο άλλο γίνεται αντιληπτή μέσα από την παρατήρηση του μέτρου της διαφοροποίησης των αλλοτροπικών καταστάσεων ύλης και ενέργειας που συνεπάγεται και τον πολυμορφισμό ιδιοτήτων τους αλλά όχι του ίδιου του χρόνου. Η ύπαρξη του χρονικού υποβάθρου δημιουργεί το ετερόκλητο μεταξύ ύλης και ενέργειας. Χωρίς την ύπαρξη του χρόνου θα ήταν αδύνατη οποιαδήποτε μεταβολή καθώς θα είχε αναιρεθεί η ίδια η ύπαρξη ή η μεταβολή της ύπαρξης. Ο χρόνος είναι το αέναο συνεχές του απείρου, είναι το πάν χωρίς ανταγωνιστή  είναι το όλον χωρίς αιτιατό και περιγράφεται στην ολότητά του φύσει  αγενώς.

 

Για τους επίδοξους αναλυτές της φύσης του χρόνου ,ο χρόνος παρουσιάζεται ως  ‘’ένα μη χωρικό γραμμικό συνεχές στο οποίο τα γεγονότα συμβαίνουν με εμφανώς μη αναστρέψιμη τάξη‘’, δηλαδή η εντροπία συνεχώς θα αυξάνεται. Το γεγονός αυτό ισχύει για περιορισμένο χρονικό διάστημα  (φάσμα του ανθρώπινου επιστητού), καθώς τόσο στο μικρόκοσμο αλλά και στον μακρόκοσμο (άπειρο σύμπαν) οι μεταβολές της εντροπίας μέσα σε μεγάλα χρονικά διαστήματα φαίνονται να είναι μηδενικές. Το σύμπαν δεν πεθαίνει… Η ισορροπία στο άπειρο σύμπαν παρουσιάζει τοπικά και χρονικά διακυμάνσεις ή φαινομενικές αλλαγές της τάξης προς την μη αντιστρεπτή αταξία μέσα στο χρόνο.. και αυτό μας φαίνεται ότι τα γεγονότα συμβαίνουν με εμφανώς μη αναστρέψιμη τάξη…  Στον χρόνο όμως τίποτα δεν σταματά, τα πάντα ρεί! Έτσι μέσα στο χρόνο, σε μια γειτονιά του σύμπαντος θσ υπάρξει τοπικός θάνατος και τοπικό Big Bang, ύλη και ενέργεια όμως θα διαχυθούν και θα ξανά ενωθούν μέσα στο χρόνο επ΄ άπειρο (συμπαντική ισορροπία μέσα στον χρόνο).