Φοίβη Καμέα

 

(αναφορά: The eyes of the skin, Juhani Pallasmaa)

 

Πρόκειται για την λέξη δέρμα στη νέα ελληνική γλώσσα, η οποία αντιπροσωπεύει ενα σύνολο οργάνων που περιβάλλει το άνθρώπινο σώμα, επιτελώντας διάφορες λειτουργίες. Οι ιδιότητες αυτού του βιολογικού συστήματος είναι που μας δίνουν τη δυνατότητα πραγματοποίησης διάφορων παραλληλισμών. Μπορούμε με μια πιό ευρεία έννοια να το συσχετίσουμε με τα ρήματα εγκλωβίζω, καλύπτω, προστατεύω, αισθάνομαι, εσωκλείω. 

​

Αυτό προκύπτει καθώς το δέρμα περιβάλλει τα ζωτικά όργανα ενός ανθρώπου προστατεύοντας τα από τις περιβαλλοντικές συνθήκες, διατηρεί την απαραίτητη θερμοκρασία και ταυτόχρονα δεν επιτρέπει την ελεύθερη “διαφυγή” των ουσιωδών για τη διαβίωση ουσιών. 

Επιπρόσθετα, αποτελεί έναν πολύ σημαντικό αισθητηριακό μηχανισμό. Με αυτή τη λογική λοιπόν, μπορεί εύκολα να γίνει μια συνειρμική σύνδεση με το έργο του αρχιτέκτονα, καθώς αυτός μεριμνά για τη διατήρηση και τη διαφύλαξη των προσωπικών στιγμών και της ίδιας της ζωής του καθενός.

 

Με άλλα λόγια,  οι τοίχοι μιας κατασκευής θυμίζουν το δέρμα. Δηλαδή όπως οι τοίχοι προστατεύουν το εσωτερικό μιας κατασκευής απο το εξωτερικό περιβάλλον, έτσι και το δερμά προστατεύει το ανθρωπινο σώμα από εξωτερικούς κινδύνους. Όπως οι τοίχοι κρατούν μια σχετικώς σταθερή θερμοκρασία εντός της κατασκευής, έτσι  και το δέρμα   πετυχαίνει να κρατά σταθερή τη θερμοκρασία του σώματος. Συνεχίζοντας με τον ίδιο τρόπο, επισημαίνουμε πως όπως ο καθένας μας έχει διαφορετικό τύπο δέρματος, όσον αφορά την υφή, το χρώμα και το άρωμα, έτσι και η κάθε κατασκευή έχει τη δική της προσωπικότητα που την καθορίζει. Με βάση αυτό τον παραλληλισμό διαπιστώσαμε την ύπαρξη μιας σύνδεσης μεταξύ  βιολογίας και αρχιτεκτονικής.

 

Θα μπορούσαμε λοιπόν να θέσουμε ως ορισμό της λέξης “δέρμα”, την  οποιαδήποτε μορφή επικάλυψης που διαχωρίζει ένα περιβάλλον από ένα άλλο, διαπραγματευόμενη έτσι τις έννοιες της ελευθερίας και της δέσμευσης αυτού.