Βαγγέλης Ξενοδοχίδης

 

Η Μνημοσύνη,κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν Τιτανίδα, κόρη του Ουρανού και της Γαίας και αποτελούσε την προσωποποίηση της μνήμης. Ο Δίας κοιμήθηκε με την Μνημοσύνη για εννέα νύχτες και έτσι δημιουργήθηκαν οι κόρες τους, οι εννέα Μούσες.Οι υποψήφιοι πριν εισέλθουν στο μαντείο, έπρεπε να πιουν από δύο πηγές, την Λήθη για να ξεχάσουν τα παρελθοντικά βιώματα και την Μνημοσύνη για να θυμούνται όσα επρόκειτο να διδαχθούν στο μαντείο.

  Σύμφωνα με ταφικές επιγραφές η Μνημοσύνη και η Λήθη ήταν δύο παράλληλοι ποταμοί.Οι ψυχές των νεκρών είτε έπιναν από τη Λήθη για να λησμονήσουν τις κακουχίες της ζωής τους και να επιστρέψουν στη ζωή για να ανακτήσουν τις χαμένες εμπειρίες είτε έπιναν από τη Μνημοσύνη και μεταφέρονταν στα Ηλύσια Πεδία όπου θα ζούσαν αιωνίως με άνεση και ειρήνη. 

​

Η μνήμη διαφέρει από την ανάμνηση. Ο Αριστοτέλης στο βιβλίο του ''Περί μνήμης και αναμνήσεων'' υποστηρίζει πως η μνήμη είναι η ικανότητα του εγκεφάλου να συντηρεί βιωματικές παραστάσεις που έχουν γίνει αντιληπτές με τις αισθήσεις, ενώ η ανάμνηση είναι η ανάκληση παρελθοντικών γεγονότων μέσω της διαδικασίας του διαλογισμού.Η ανάμνηση είναι το στοιχείο εκείνο που μας διαχωρίζει από τα ζώα και αποτελεί την πηγή του πολιτισμού μας.Ο άνθρωπος, δηλαδή ο ανθρώπινο νους, έχει την ικανότητα να ανασύρει γεγονότα του παρελθόντος και να χρησιμοποιεί προϋπάρχοντα στοιχεία, ανασυγκροτώντας τα και αξιοποιώντας τα προκειμένου να παράξει νέα.Έτσι εξελίσσεται νοητικά και πνευματικά.Έτσι συλλογίζεται και βγάζει συμπεράσματα.Έτσι γράφει και μιλάει.Η συνεχής πορεία του ανθρώπου οφείλεται στην ανάμνηση. Ξεκίνησε όταν ο άνθρωπος έκατσε κάτω από ένα δέντρο για να μην βρέχεται και συνεχίζεται ακόμα. Ο κάθε νους βάζει την βελονιά του στο αέναο αυτό κέντημα.