Εύη Στέλιου

 

Η στιγμή που η ευτυχία εισβάλλει τόσο αρμονικά μέσα σου που είναι σχεδόν παράλογο να το πιστέψεις. Η κορυφαία στιγμή που συναντάς τον εαυτό σου, η στιγμή που βιώνεις ένα τρομακτικό ντελίριο και ακούς στη πόρτα σου το φόβο μα δεν του ανοίγεις. Είναι η ίδια στιγμή που το στέρνο σου φλέγεται, η φωτιά δεν ξεθυμαίνει και αυτό δεν σε πειράζει. Η γαλήνη στέκεται και σε κοιτάζει, σίγουρα ζηλεύει, φοράς ένα ρούχο που ποτέ δεν θα της ταιριάξει.
Εσύ δεν την κοιτάς, ξέρεις πως δεν θα αργήσει να 'ρθει και ντρέπεσαι που η σκέψη σου την θέλει μακριά σου. Αφήνεσαι στη μέθη, δεν είναι το κρασί αλλά μπορεί η μουσική ή ένα πρόσωπο αγαπημένο ή και το κρασί ή και μια γεύση που ακουμπά τον ουρανίσκο σου ή μια μυρωδιά ή και όλα αυτά μαζί.

Δεν σκέφτεσαι μόνο αισθάνεσαι, η συγκλονιστική στιγμή που εμφανίζεσαι γυμνός μπροστά στην αλήθεια.