Φοίβη Καμέα

 

Η λέξη προέρχεται από το ρήμα «βλέπω», το αντίστοιχο λήμμα του αρχαιοελληνικού «ορώ» που αποτελεί τη ρίζα της «κάτοψης», της «πρόσοψης», της «όψης». Με αυτή την έννοια κάθε «βλέμμα» αποτελεί ένα «όραμα» στα μάτια του εκάστοτε «οραματιστή» και οι «διακυμάνσεις» της λέξης εξαρτώνται πάντοτε από την οπτική του εκάστοτε παρατηρητή, είτε αυτός είναι ποιητής, είτε σκηνοθέτης, είτε αρχιτέκτονας.  

​

Η ποιήτρια Κική Δημουλά χρωματίζει την έννοια λέγοντας πως «το βλέμμα σου δεν παραλλάζει απὸ πλαγιὰ που γλυκὰ καὶ μ᾿ ανακούφιση σκουραίνει κατρακυλώντας μες στην απομάκρυνση», ενώ για τον Θ. Αγγελόπουλο «το βλέμμα του Οδυσσέα» στην ομώνυμη ταινία του,  είναι το βλέμμα ενός κινηματογραφικού σκηνοθέτη που ως άλλος Οδυσσέας βιώνει ένα ταξίδι επιστροφής και αναπόλησης. Κατά αντίστοιχο τρόπο το βλέμμα του οραματιστή  - αρχιτέκτονα δίνει ζωή και διάσταση στην ύλη και το άυλο, δίνει όραμα στην κάτοψη, την πρόσοψη, την όψη...της ζωής.